"ஏழு மணிக்குக் கல்யாண மண்டபத்தில இருக்கறதுன்னா, வீட்டை விட்டு அஞ்சரை மணிக்கே கிளம்பணும். முடியற காரியமா அது? காலையில காப்பி மட்டும் குடிச்சுட்டு, பத்து மணிக்கு முகூர்த்தம் முடிஞ்சதும் சாப்பாடே சாப்பிட்டுடலாமே!" என்றாள் அவன் மனைவி யசோதா.
"கல்யாண வீட்டில டிஃபன்தான் ரொம்ப நல்லா இருக்கும். இட்லி, வடை, ஸ்வீட், பொங்கல், தோசைன்னு நிறைய அயிட்டம் இருக்கும். அதை மிஸ் பண்ண முடியுமா?"
என்னதான் சீக்கிரம் கிளம்பினாலும், அவர்கள் கல்யாண மண்டபத்துக்குப் போய்ச் சேர எட்டு மணிக்கு மேல் ஆகி விட்டது.
சந்தானம் எதிர்பார்த்தது போலவே, காலைச் சிற்றுண்டியில் பல அயிட்டங்கள் இருந்தன. ஒவ்வொன்றிலும் சிறிதளவே உட்கொண்டபோதும், இருவருக்குமே காலைச் சிற்றுண்டி கனமானதாக அமைந்து விட்டது.
"இப்பவே மணி எட்டரை ஆகுது. சாப்பிட்டுட்டுப் போகணும்னா, காத்துக்கிட்டிருந்து பன்னண்டு மணிக்கு மேலதான் சாப்பிட முடியும். அப்பவும், கொஞ்சமா எதையாவது கொறிச்சுட்டுத்தான் வர முடியும்!" என்றாள் யசோதா.
"பார்க்கலாம்!" என்றான் சந்தானம்.
முகூர்த்தம் முடிந்ததும், இருவரும் மண்டபத்திலேயே அமர்ந்திருந்தனர். பலர் சாப்பாட்டு அறையை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தனர். அவர்களுக்குத் தெரிந்தவர்கள் அவர்களையும் சாப்பிட அழைத்தபோது, 'பசி இல்லை, சற்று நேரம் கழித்து வருகிறோம்' என்று சொல்லி விட்டனர்.
அடிக்கடி கைக்கடிகாரத்தைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த சந்தானம், "மணி பத்தே முக்கால் ஆகுது. நிறைய பேர் சாப்பிட்டுட்டுப் போயிட்டாங்க. ரொம்ப லேட்டாப் போனா, எல்லாம் ஆறிப் போய் நல்லா இருக்காது. நாமளும் போய் சாப்பிட்டுட்டு வந்துடலாம்" என்று எழுந்தான்.
"டிஃபன் சாப்பிட்டு ரெண்டு மணி நேரம்தானே ஆகுது! அதுக்குள்ள எப்படி சாப்பிட முடியும்? எனக்கு இன்னும் வயிறு நிறைஞ்சேதான் இருக்கு. நீங்க வேணும்னா போய் சாப்பிட்டுட்டு வாங்க" என்றாள் யசோதா.
"சரி" என்று கிளம்பிய சந்தானத்திடம், "கொஞ்சமா சாப்பிட்டுட்டு வாங்க!" என்றாள் யசோதா.
அரை மணி நேரம் கழித்து சாப்பாட்டு அறையிலிருந்து வெளியே வந்த சந்தானம், "சாப்பாடு ரொம்ப நல்லா இருந்தது. நிறையவே சாப்பிட்டுட்டேன். நீயும் வேணும்னா, கொஞ்சம் சாப்பிட்டுட்டு வரியா?" என்றான், யசோதாவிடம்.
"ஐயையோ! என்னால முடியாது!" என்றாள் யசோதா.
"அப்படின்னா, வீட்டுக்குப் போகலாமா?"
"போகலாம். நான் சாப்பிடப் போறதில்லை!" என்றாள் யசோதா, உறுதியாக.
அன்று மாலை யசோதா, "என்னங்க! எனக்கு இப்ப கூடப் பசி இல்ல. ராத்திரி நான் ரெண்டு வாழைப்பழம் மட்டும்தான் சாப்பிடப் போறேன். உங்களுக்கு ஏதாவது வேணுமா?" என்றாள்.
"இட்லி மாவு இருக்குல்ல? ஏழெட்டு இட்லி வார்த்து வச்சுடு. சட்னி மட்டும் அரைச்சுடு. சாம்பார் வைக்க வேண்டாம். அதான் இட்லிப்பொடி வேற இருக்கே!" என்றான் சந்தானம்.
"காலையிலேந்து காய்ச்சல், டாக்டர். பேதி வேற ஆகுது" என்றாள் யசோதா, டாக்டரிடம்.
சந்தானத்தின் உடலைப் பரிசோதித்த டாக்டர், "வயிறு கல்லு மாதிரி இருக்கே! செரிமானப் பிரச்னைதான். அதனாலதான் ஜுரமும் வந்திருக்கு! ஏதாவது ஹெவியா சாப்பிட்டீங்களா?" என்றார்.
"இல்லை, டாக்டர். வழக்கமான சாப்பாடுதான்!" என்றான் சந்தானம், யசோதாவைப் பார்த்தபடி.
"கவனமா இருங்க. சாப்பாட்டில கட்டுப்பாடா இருந்தாதான், உடம்பு ஆரோக்கியமா இருக்கும், நீண்ட காலம் நோய் இல்லாம வாழ முடியும்" என்றார் டாக்டர்.
பொருட்பால்
நட்பியல்
அதிகாரம் 95
மருந்து
குறள் 943:
அற்றால் அறவறிந்து உண்க அஃதுடம்பு
பெற்றான் நெடிதுய்க்கும் ஆறு.
No comments:
Post a Comment